1953 წლის 21 თებერვალი... გარდაიცვალა ექვთიმე თაყაიშვილი. იგი გულით დაიტირა ქართველმა ხალხმა, მაგრამ... ცხედარი ორმოციოდე კაცმა თუ გააცილა და ვაკის სასაფლაოზე დაკრძალა. საქართველომ იცოდა ფასი გარდაცვლილისა, მაგრამ მიზეზთა სხვათა და სხვათა გამო ეს დაფასება მხოლოდ მომავალში წარმოჩნდა. სულ რაღაც ათიოდე წლის შემდეგ ექვთიმე თაყაიშვილის ნეშტი დიდუბის პანთეონში გადმოსვენდა.
გარკვეული დროის შემდეგ საფრანგეთიდან გადმოასვენეს და იქვე დაკრძალეს მისი მეუღლე ნინო პოლტორაცკაია. ამჯერად ექვთიმე და ნინო თაყაიშვილების საუკუნო მოსასვენებელი მთაწმინდის პანთეონშია. დღესდღეობით ჭეშმარიტად დაფასდა დიდი მამულიშვილისა და მეცნიერის ღავწლი-შრომა, რომელსაც შეეწირა სამშობლოს უსაზღვრო სიყვარულში დაფერფლილი დიდი სიცოცხლე. საყოველთაოდაა აღიარებული და შორსაა გატანილი ექვთიმე თაყაიშვილის მოწამებრივი ცხოვრების ამბავი. დაიდგა ძეგლი (ავტორი ანზორ გომართელი) დაიწერა წიგნები(შალვა ამირანაშვილი, აკაკი სურგულაძე, გივი ჟორდანია, შოთა ბადრიძე, როინ მეტრეველი და სხვა) . მეცნიერის უკვდავყოფას განსაკუთრებული ამაგი დასდო რევაზ თაბუკაშვილმა ფილმით „საქართველოს მეჭურჭლეთუხუცესი“
ექვთიმე თაყაიშვილის ცხოვრება სანიმუშოა ყველასთვის, მისი მაგალითით უნდა გაიზარდოს ჩვენი ახალგაზრდობაც-შეიგრძნოს სამშობლოს ჭეშმარიტი სიყვარულის ძალა და მისთვის, მის სამსახურში თუნდაც სიცოცხლის ნაწილის დახარჯვით მიღებული სიამაყის სიამოვნება.როინ მეტრეველი
(ექვთიმე თაყაიშვილის ბიობიბლიოგრაფია)