იმ დროს, როდესაც ექვთიმემ პიერ დოჟონისა და შარლ პომარეს დახმარებით განძეულის თაობაზე ხელახალი საკასაციო საჩივარი შეიტანა პარიზის საარბიტრაჯო სასამართლოში, მთელი საფრანგეთი შეძრა მრისხანე სიტყვამ „ომი“.
საფრანგეთის გული-პარიზი გერმანელების ხელშ გადავიდა.
ომში საფრანგეთის ჩაბმისთანავე გერმანელების შიშით პიერ დოჟონმა გასაოცარი წინდახედულება გამოიჩინა. მან მაშინვე გახიზნა საქართველოს განძეული ვერსალის ბიბლიოთეკის ჯურღმულებში, ხოლო ექვთიმე გააფრთხილა, კრინტი არ დასცდენოდა საერთოდ განძეულის არსებობაზე.
პარიზის დაპყრობის მეორე თუ მესამე დღეს, გერმანელებმა ლევილში ექვთიმეს ბინა გაჩხრიკეს. ისინი სამნი იყვნენ: პოლკოვნიკი, გამომძიებელი და ჯარისკაცი.
ექვთიმეს გაახსნევინეს პორველი ყუთი, საეკლესიო ნივთები რომ ელაგა. პოლკოვნიკმა ხელი დაუქნია, რითაც ანიშნა ყუთი დახურეო. მერე მეორე ყუთიც გაახსნევინეს. პირველად ხელში მოხვდათ ცხენზე ამხედრებული ნაპოლეონის ქანდაკება. იმპერატორის ცხენს ცალი ფეხი მომტვრეული ჰქონდა.
გერმანელები ამჯერად წავიდნენ, კარგა ხანს არავის შეუწუხებია მოხუცი. ეს მოჩვენებითი სიმშვიდე ქარიშხლის მომასწავებელი აღმოჩნდა. ნაცისტებმა საფრანგეთში ფეხი მოიკიდეს თუ არა, მწვავედ დაისვა საკითხი ქართველი ემიგრანტების ბერლინში გადაყვანისა და განძეულის იქ გადატანისა.
„განძეულის გუშაგი“-ელიზბარ უბილავა
„განძეულის გუშაგი“-ელიზბარ უბილავა